De hyena van Perrier leek op zijn nog levende familielid, de bruine hyena. Hij was krachtig gebouwd, waarschijnlijk sterk behaard en had een vervaarlijk gebit. Zijn hoektanden waren groter en scherper dan die van de grottenhyena. Dit wijst erop dat hij een actieve jager was en niet alleen aas at. Waarschijnlijk jaagde hij vooral in de nacht. In Nederland zijn van het dier weinig botten gevonden. Toch heeft hij duidelijke sporen nagelaten: versteende drollen en knaagsporen op mammoetbotten.