Tyto alba (Scopoli, 1769)

De kerkuil is herkenbaar aan zijn witte, hartvormige gezicht met zwarte ogen. Zijn borst en buik zijn wit tot geelbruin en zijn rug is goudbruin. ‘s Nachts vliegt hij met langzame vleugelslagen laag over de grond, op zoek naar prooien. Hij eet voornamelijk muizen en vogels, maar ook kikkers, wormen en insecten. Overdag zit hij graag in donkere schuren of kerktorens. Dit zijn ook de plekken waar een kerkuilpaartje broedt. Afhankelijk van het voedselaanbod heeft het vrouwtje meerdere legsels per jaar.

%LABEL% (%SOURCE%)